اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

تیزدندان

نویسه گردانی: TYZDNDʼN
تیزدندان . [ دَ ] (ص مرکب ) که دندانی تیز و درنده دارد. که دندانی تند و نوک تیز دارد. درنده . برنده . برا :
ابا وی بر آن گاه آرام و ناز
نشستی یکی تیزدندان گراز.

فردوسی .


ز دَد، تیزدندانتر از شیر نیست
که اندر دلش بیم شمشیر نیست .

فردوسی .


که گر پروری بچه ٔ نره شیر
شود تیزدندان و گردد دلیر.

فردوسی .


کنون تیزدندان تر آمد به جنگ
که دندان نماندستش از بس درنگ .

اسدی (گرشاسب نامه ).


مرا بیم شمشیر چندان بود
که شمشیر من تیزدندان بود.

نظامی .


ترحم بر پلنگ تیزدندان
ستمکاری بود بر گوسفندان .

سعدی (گلستان ).


|| کنایه از حریص و طامع. (آنندراج ). آزمند و حریص و طمعکار.(ناظم الاطباء) :
بگفتا نیکمردی کن نه چندان
که گردد چیره ۞ گرگ تیزدندان ۞ .

سعدی (از آنندراج ).


رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.
واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.