ثانی
نویسه گردانی:
ṮANY
ثانی . (اِخ ) نام دو تن از شعرای عثمانی است :
1 - در عصر سلطان بایزید ثانی و او در حسن و جمال بی نظیر بوده است واز این رو بدو یوسف ثانی می گفته اند و وی از این شهرت تخلص خود را گرفته است و او را در جوانی یکی از دوستداران او از راه حسد بکشته است و از شعر اوست :
دلربا لر دلا بتم نه مدر
نور دیده م سرور سینه مدر.
2 - از شعرای دوره ٔ سلطان مرادخان سوم و از طایفه ٔ قول اوغلی اسلامبول می باشد و او تتبع اشعار شعراء ایران میکرد بالخاصه بدیوان امیرعلی شیر نوائی توجه داشت و او را دیوانی است و از جمله ٔ اشعار اوست :
کوکل مرآتنی صوفی مجلا ایتسک اولمزمی
جمال یاری بویوزدن تماشا ایتسک اولمزمی .
واژه های همانند
۸۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۲ ثانیه
شاه سلیمان ثانی . [ س ُ ل َ ن ِ ] (اِخ ) یکی ازشاهان سلسله ٔ صفوی است . رجوع به سلیمان ثانی شود.
شاه طهماسب ثانی . [ طَ س ِ ب ِ ] (اِخ ) نام یکی دیگر از پادشاهان سلسله ٔ صفوی . رجوع به طهماسب (شاه ... دوم ) در لغتنامه شود.
اصحاب عقبه ٔ ثانی . [ اَ ب ِ ع َ ق َ ب َ ی ِ ] (اِخ ) مقریزی ذیل عنوان «امر عقبه ٔ ثانی » آرد: پیامبر یک سال پس از عقبه ٔ اولی در موسم با دواز...
میران مبارک ثانی . [ م ُ رَ ک ِ ] (اِخ ) نهمین از سلاطین خاندیش هند از 942 تا 984 هَ . ق . (یادداشت مؤلف ).
جانی بیگ گرای ثانی . [ ب َ گ ِ ی ِ ] (اِخ ) ابن مبارک . از سلسله ٔخانان قرم وی از 1019 تا 1032 م . حکومت میکرد او رابسال 1032 م . به رود سن ...
صانی . (ع ص ) مرد ملازم خدمت . (منتهی الارب ). || معربد.
کاس سانی بگونس . [ سان ْی ْ ب ِ گ ُ ن ِ ] (اِخ ) ۞ حاکم نشین «اویردن » بخش «رودز». سکنه 1250 تن .