جفا کشیدن .[ ج َ ک َ
/ ک ِ دَ ] (مص مرکب ) جفا بردن . متحمل جفا وستم شدن . آزار و ظلم کسی را تحمل کردن
: جفای عشق تو چندان که میکشد سعدی
خیال عشق تو از سر نمیکند بیرون .
سعدی .
شرطست جفا کشیدن از یار
خمرست و خمار و گلبن و خار.
سعدی .
ز دوستان بجفا سیر گشت ، مردی نیست
جفای دوست زنم ، گر نه مردوار کشم .
سعدی .
رجوع به جفا بردن شود.