جنتی بیا. [ ج َن ْ ن َ ] (اِخ ) از شاعران لطیف طبع نخشبست که در خدمت علاءالملک شرف الدین امیرک بسر میبرده و چند قصیده در مدح او پرداخته . ترجیعبندی در مدح وی گفته که مطلع آن این است :
چو بارد یارم از گلنار گوهر
شود گل خار و ماند خوار گوهر.
(از لباب الالباب عوفی صص 525-526).
حکیم جنتی را وقتی به قصیده ای امتحان کردند ردیف پیاله ، قصیده ای بربدیهه بگفت به مطلع زیر:
چو آرد سوی لب دلبر پیاله
کند لعلش پر از شکّر پیاله .
(از تاریخ ادبیات در ایران صفا ج
2 ص
349) (از لباب الالباب عوفی ص
525).