چراننده . [ چ َ ن َن ْ دَ
/ دِ ] (نف ) شبان . چوپان . راعی . (منتهی الارب ). آنکه ستوران یا گوسپندان و غیره را چراند. آن کس که حیوانات یا طیور اهلی را بچرا برد
: چماننده ٔ چرمه هنگام گرد
چراننده ٔ کرکس اندر نبرد.
فردوسی .
سپه دشمن او را رمه ای دان که در او
نه چراننده شبانست نه ره جوی نهاز.
فرخی .