چرخ اخضر.[ چ َ خ ِ اَ ض َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) فلک ماه . (ناظم الاطباء). کره ٔ ماه . چرخ اثیر. || چرخ . کنایه از آسمان و سپهر و فلک و فلک اول
: همی تا جهانست و این چرخ اخضر
بگردد همی گرد این گوی اغبر.
ناصرخسرو.
ناصر غلام و چاکر آنکس که این بگفت
جان و خرد رونده بر این چرخ اخضرند.
ناصرخسرو.
بدانش گرای ای برادر که دانش
ترا برگذارد از این چرخ اخضر.
ناصرخسرو.
ای قادری که هست بتقدیر حکم تو
گردنده چرخ اخضر و تابنده مهر و ماه .
سوزنی .
خوی شاهان در رعیت جا کند
چرخ اخضر خاک را خضرا کند.
مولوی .