چنه

چنه . [ چ ِ ن َ ] (اِ) ۞ دانه باشد بغایت ریزه که خوراک مرغان کنند. (جهانگیری ). دانه . و این مختصر چینه است .(شرفنامه ٔ منیری ). مخفف چینه که دانه ٔ مرغان است . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). مخفف چینه . دانه . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ) :
یا بمنقار زجاجی پرکند طاووس نر
پرهای طوطیان از طوطیان وقت چنه .

منوچهری .

توئی درمانده همچون مرغ نادان
چنه دیده ندیده دام پنهان .

فخرالدین اسعد(ویس و رامین ).

چو از بس چنه پر شود ژاغرش
گرد زورمندی تن لاغرش .

اسدی (گرشاسبنامه ).

در دام جهان جهان همیشه
تخم و چنه جز سیم و زر نباشد
در دام نیاویزد آنکه زی او
تخم و چنه را بس خطر نباشد.

ناصرخسرو.

مال چنه ست و زمانه دام جهانست
ای هر ساله بدام و بر چنه مایل .

ناصرخسرو.

سعی کنی وقت بیع، تا چنه ای چون بری
بازندانی ز شرع ، صومعه از مزبله .

سنائی .

مرغ چو بر دام و بر چنه نظر افکند
بخت بد آنگه بخاردش رگ بسمل .

؟ (از جهانگیری ).

طوطیان چمن بجای چنه
لعل و لؤلؤ گرفته در منقار.

؟ (از شرفنامه ٔ منیری ).

|| چینه دان مرغ . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ). || مخفف چینه ، دیوار گلی . لاد. چینه ٔ دیوار. (فرهنگ خطی ). چهار دیوار بود. (فرهنگ اوبهی ).رجوع به چینه و نیز رجوع به لاد شود.