حب البان . [ ح َب ْ بُل ْ ] (ع  اِ مرکب ) پسته ٔ غالیه  
 ۞ . (بحر الجواهر) (ریاض الأدویة). تخم  غالیه . فستق الهاویة. جوزبوا. جوزبویا. جوزالطیب . چارگون . جارگون . شوع . صاحب  اختیارات  گوید: دانه ایست  به  شکل  فستق  اما پوست  وی  تنک  بود و سهل شکن  باشد و آنرا فستق الهاویة خوانند و در طعم  وی  تلخی  بود با قبض  و بهترین  وی  بزرگ  و خوشبوی  بود و طبیعت  وی  گرم  است  در سیم  و گویند تر است  در اول ، سودا و بلغم  رانافع و مقدار مستعمل  روزی  تا دو درم  بود جلاء بدهد وثآلیل  و کلف  و دانه هائی  که  در روی  پیدا میشود و جرب و حکه  را نافع بود و سدّه ٔ جگر و سپرز بگشاید و صلابت  آن  نرم  کند چون  با آرد کرسنه  ضماد کنند، و اسحاق  گوید مضر است  به  جگر و مصلح  وی  رازیانه  است  و دیسقوریدوس  گوید بدل  وی  به  وزن  وی  قشورالسلیخه  بود و گویند بدل  آن  به  وزن  آن  فوه  و نیم وزن  آن  قشورالسلیخه  و ده یک  آن  بسباسه  بود و آن  را به  شیرازی  تخم  غالیه  خوانند. و صاحب  تحفه  گوید: دانه ایست  کوچکتر از پسته  و مدوّر و در غلافی  مثل  غلاف  لوبیا و با اندک  تلخی  و پوست  اوسفید و رقیق  و درخت  او بزرگتر از درخت  گز و برگش  شبیه  برگ  بید و بسیار سبز و گلش  مثل  ریحان  و آژده . در دوم  گرم  و خشک  و مفتح  سدّه ٔ جگر و سپرز و مسهل  بلغم  خام  و عصاره ٔ او مقیی ٔ و آشامیدن  جرم  او با آب  و سرکه  جهت  سپرز مجرّب  و فتیله ٔ او جهت  رعاف  و سنون  آن  جهت  استحکام  لثه  و ضماد او جهت  اورام  صلبه  و تشنج  و مفاصل  و ضعف  و صلابت  جگر و سپرز و مواد سوداوی  و بلغمی  و کلف  و جرب  و حکه  و با بول  جهت  ثآلیل  نافع و مقیی ٔ و مضر جگر و معده  و مصلحش  رازیانه  و قدر شربتش  تا دودرم  و بدلش  یک  وزن  و نیم  او سلیخه  و عشر او بسباسه  و روغن  او جالی  و محلل  و جهت  درد گوش  و دوی  و طنین  ورفع ثآلیل  و شقاق  مزمن  و نرم  کردن  عصب  و درد دندان  و اوجاع  بارده  و فالج  و امثال  آن  و تحلیل  ورم  جگر و سپرز و بواسیر و با مصطکی  جهت  قی  بلغمی  و ضماد او باعنبر جهت  نزلات  بارده  و سردی  دماغ  و جرب  و حکّه  و تقشر جلد و قلع آثار قروح  و آشامیدن  یک  مثقال  او با آب و عسل  مهیج  قیی ٔ و مسهل  و با آب  سرکه  جهت  تنقیه ٔ جگر و سپرز و پنج  درهم  او مسهل  رطوبات  رقیقه  و مضر معده  و مصلحش  انیسون  و چون  داخل  طیوب  کنند متکرج  نمیشود. و در مخزن الأدویة آمده است : به  پارسی  پسته ٔ غالیه  گویند. گرم  است  در دوم  و تر است  در اول ، کلف  و خیلان  را ببرد و جرب  و خارش  اعضاء را نفع دهد و صلابت  سپرز را سودمند آید و شربتی  از او دو درم  تا سه  درم  است .