حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن احمدبن عبداﷲ. مکنی به ابوعلی حنبلی معروف به ابن البناء (396 - 471 هَ . ق .). او راست : «الخصال و الاقسام » و پنج کتاب دیگر او در هدیةالعارفین (ج 1 ص 276) یاد شده است .
واژه های همانند
۱,۷۲۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۷۲ ثانیه
حسن حرمازی . [ ح َ س َ ن ِ ح ِ ] (اِخ ) رجوع به حسن بن علی حرمازی شود.
حسن چوپانی . [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) ابن تیمورتاش بن چوپان ، معروف به امیرشیخ حسن کوچک و حسن چوپانی (736 - 744 هَ . ق .). پس از پدرش حاکم ...
حسن جاندار. [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) یکی از امرای شاهرخ پسر تیمور گورکان بود. (حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 445 و 565).
حسن جرجانی . [ ح َ س َ ن ِ ج ُ ] (اِخ ) رجوع به حسن گرگانی شود.
حسن جرموزی . [ ح َ س َ ن ِ ج ُ ] (اِخ ) ابن مطهربن محمد یمنی ، مکنی به ابومطهر زیدی (1045 - 1101 هَ . ق .). او راست : تعلیقات بر نهج البلاغة و ...
حسن جزایری . [ ح َ س َ ن ِج َ ی ِ ] (اِخ ) رجوع به حسن جعفربن علی بن رضا شود.
حسن تهرانی . [ ح َ س َ ن ِ ت ِ ] (اِخ ) شاعر سده ٔ یازدهم و معاصر نصرآبادی بود و در مدرسه ٔ «جده » اصفهان تحصیل علم میکرد. (ذریعه ج 9 ص 343).
حسن تاریخی . [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) از شاعران سده ٔ نهم است و چون ماده تاریخ بسیار میگفت بدین لقب شهرت یافت . (ذریعه ج 9 ص 241).
حسن بطاینی . [ ح َ س َ ن ِ ب َ ی ِ ](اِخ ) ابن علی بن ابوحمزه سالم کوفی شیعی واقفی ، از سران واقفیان قرن سوم کوفه بود. او راست : «الدلائل ...
حسن بایندر. [ ح َ س َ ن ِ ی َ دُ ] (اِخ ) رجوع به اوزن حسن و فهرست از سعدی تا جامی شود.