حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن احمدبن یعقوب بن یوسف بن داود. مکنی به ابومحمد همدانی معروف به ابن الحائک و درگذشته ٔ 334 هَ . ق . او راست : «الاکلیل فی انساب حمیر» در ده جلد، «دیوان شعر» در شش جلد و «زیج الهمدانی » و «سرائر الحکمة» و «صفة جزیرةالعرب » و «القصیدة الدامغة» و «الیعسوب » در تیراندازی و نیزه و نبال و «المسالک و الممالک ». (هدیة العارفین ج 1 ص 269) (ذریعه ج 2 ص 280 و 518 و ج 7 ص 128 و ج 9 ص 239 از بغیةالوعاة).
واژه های همانند
۱,۷۲۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۸۴ ثانیه
حسن ظریفی . [ ح َ س َ ن ِ ظَ ] (اِخ ) رجوع به حسن چلبي شود.
حسن عراقی . [ ح َس َ ن ِ ع ِ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی ، مکنی به ابوعلی حلبی . شاعر. درگذشته ٔ 803 هَ . ق . او راست : الدرالنفیس و جز آن که در ...
حسن عریضی . [ ح َ س َ ن ِ ع ُ رَ ] (اِخ ) ابن محمدباقربن عبدالمطلب خراسانی بشرویه ای . او راست : اصول جوامعالکلم که در 1240 هَ . ق . نگاشته اس...
حسن عجیمی . [ ح َ س َ ن ِ ع ُ ج َ ] (اِخ ) ابن علی مکی حنفی . درگذشته ٔ 1100 هَ . ق . او راست : الاجوبة المرضیة و سه کتاب دیگر که در هدیةالعارف...
حسن عاقبت . [ ح ُ ن ِ ق ِ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نیکی پایان کار : چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست آن به ْ که کار خود به عنایت ...
حسن طالبی . [ ح َ س َ ن ِ ل ِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ اشتیبی . متخلص به طالبی و معروف به حسن دده مولوی ، شیخ زوایه ٔ قاهره بود و به قسطنطنیه ش...
حسن طالبی . [ ح َ س َ ن ِ ل ِ ] (اِخ ) ابن جعفربن محمد موسوی حسنی قرشی طالبی . والی مکةدر 384 هَ . ق . از طرف عبیدیان مصر بود، و سپس بر ایشا...
حسن قادری . [ ح َ س َ ن ِ دِ ] (اِخ ) رجوع به حسن رضائی شود.
حسن قاینی . [ ح َ س َ ن ِ ی ِ ] (اِخ ) ابن علی شاگرد ملا علی بروجردی . او راست : «اصول الدین ». (ذریعه ج 2 ص 187 و ج 3 ص 366).
حسن قاینی . [ ح َ س َ ن ِ ی ِ ] (اِخ ) ابن محمد. او راست : «الابداع » و «الابصاری » و در پایان سده ٔ سیزدهم هجری میزیست . (ذریعه ج 1 ص 63 و 65).