حسین
نویسه گردانی:
ḤSYN
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن علی بن عبدالرحمان حصنی یا خصیبی ملقب به جمال الدین مقری نحوی شاعر. او راست : «الجوهر» در قرائت و دیوان شعر و جز آنها و در 963 هَ . ق . / 1556م . زنده بوده است . (کشف الظنون ) (معجم المؤلفین ) (هدیة العارفین ج 1 ص 318).
واژه های همانند
۱,۴۸۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۸۸ ثانیه
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن متویه اصفهانی . محدث است . (ذکر اخبار اصفهان ج 1 ص 282).
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن مفضل اصفهانی . رجوع به راغب اصفهانی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد اصفهانی . رجوع به حسین خوانساری و حسین زعفرانی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد بارع . رجوع به حسین بارع شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد بحرینی . رجوع به حسین بحرینی و حسین عیثان و حسین عصفوری شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمدتقی . رجوع به حسین نوری شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد ثعالبی . رجوع به حسین مرعشی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد ثقفی . رجوع به حسین ثقفی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد حاسب . رجوع به حسین حاسب شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد حرانی . رجوع به حسین حرانی شود.