حسین
نویسه گردانی:
ḤSYN
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن هداب بن محمدبن ثابت دیری نوری منسوب به یکی از قرای حله ٔ سیفیه است و در 12 رجب 562 هَ . ق . درگذشت . نحوی ، لغوی ، قاری ، شاعر بود و شعر وی در معجم الادباء چ مارگلیوث ج 4 ص 102 آمده است .
واژه های همانند
۱,۴۸۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۶۹ ثانیه
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد کیالی . رجوع به حسین کیالی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد لاری . رجوع به حسین لاری شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد لاکودی . رجوع به حسین یونی نی شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد مجاهد. رجوع به حسین مجاهد شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد مرعشی آملی . رجوع به حسین خلیفه سلطان شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد مروزی . رجوع به حسین مروزی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد مصری . رجوع به حسین محلی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ )ابن محمد مقری بن خسرو بلخی . معروف به ابن مقری حافظو مکنی به ابوعبداﷲ. درگذشته ٔ 523 هَ . ق . / 1129م .او راست : «تعب...
حسین . [ ح ُ س َ ](اِخ ) ابن محمد منقاره . رجوع به حسین منقاره شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد مؤدب جروانی مکنی به ابوعبداﷲ. محدث اصفهانی است . (ذکر اخبار اصبهان ج 1 ص 284).