حسین حلیمی

حسین حلیمی . [ ح ُ س َ ن ِ ح َ] (اِخ ) ابن حسن بن محمدبن حلیم بخاری یا جرجانی شافعی مکنی به ابوعبداﷲ. فقیه ، محدث ، متکلم ، ادیب بود. در بخارا در 338 هَ . ق . بزاده و در همانجا بقضاء منصوب و در ربیع اول 403 هَ . ق . درگذشت . او راست : «منهاج الدین » در سه جلد و «آیات الساعة». (معجم المصنفین از ذهبی ) (سیر النبلاء ج 11 ص 51) (الوافی بالوفیات ج 11 ص 65) (طبقات الشافعیة ج 2 ص 69) (تذکرة الحفاظ) (شذرات الذهب ) (کشف الظنون ) (هدیة العارفین ج 1 ص 308).