حمول . [ ح َ ] (ع ص ) حلیم و بردبار. (منتهی الارب )(اقرب الموارد). صابر و متحمل . (غیاث )
: چون آهن اگر حمول گردی
زآه چو منی ملول گردی .
نظامی .
طلبکار باید صبور و حمول
که نشنیده ام کیمیاگر ملول .
سعدی .
|| ما یحمل للتداوی من فتیلة. (اقرب الموارد). واحد حمولات است و آن داروهایی است که آنرا انسان برای مداوا در دبر یا فرج میگذارد. (بحر الجواهر). و رجوع به قانون ابوعلی سینا چ تهران ص
278 شود. || بارکش . حمل کننده یا بسیار بردارنده ٔ بار. (غیاث )
: مال را کز بهر دین باشی حمول
نعم مال صالح گفت آن رسول .
مولوی .
سعدی چو پای بند شدی بار غم بکش
عیار دست بسته نباشد مگر حمول .
سعدی .