خاک انداختن

خاک انداختن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) پنهان انداختن در خاک چیزی که بدزدی رفته تا دزد رسوا نشود. خاک اندازان و خاک ریختن نیز گویند و این در هندوستان مرسوم است . (آنندراج ). رجوع به خاک انداز شود :
گفتمش دزدیده ای دل را و خون کردی جگر
گفت سیفی خاک ریزم گر بمن داری گمان .

سیفی بدیعی (از آنندراج ).

خاک بر هر طرف توده ٔ افلاک انداز
نشود یافته آن گم شده بی خاک انداز.

ملاطغرا (از آنندراج ).