خالص . [ ل ِ ] (ع ص ) ساده . بی آمیغ. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). ناب . صِرف . بَحت . مَحض . صافی . بی غش . سارا
: دلت همانازنگار معصیت دارد
به آب توبه ٔ خالص بشویش از عصیان .
خسروانی .
گنه ناب را ز نامه ٔ خویش
پاک بستر به دین خالص و ناب .
ناصرخسرو.
ای کریمی که خوی و عادت تو
خالص بِرّ و محض احسان است .
مسعودسعد.
دعای خالص من پس روِ مراد تو باد
که به ز یاد توام نیست پیشوای دعا.
خاقانی .
اگر مشک خالص تو داری مگوی
که گرهست خود فاش گردد به کوی .
سعدی (بوستان ).
شَرَز. صُراح . صَریح . صُمادِح . صَمیم . طازج . طِلق . قَراح . قَریح . مُصاص . مَصامِص . ناصِع. || ویژه . (صحاح الفرس ). لُب ّ. مَح ّ. قُح ّ. (دهار).
۞ منه :«عربی قح ».
۞ || وزن ظرف افکنده : این جنس خالص پنج من است ؛ یعنی بدون ظرف پنج من است . || پاکیزه . منه : لبن خالص . (دستورالاخوان ). ماء خالص ؛ آب پاک و زلال . || سپید از هر چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || تنها. فقط. یگانه . منه : قوله تعالی : و قالوا ما فی بطون هذه الانعام خالصة لذکورنا. (قرآن
139/6). خالصاً لوجه اﷲ؛ تنها برای خدا. || رهائی یابنده . || بیغش . تمام عیار. منه : درم خالص ؛ درم تمام عیار.