خرش

خرش . [ خ َ ] (ع مص ) خراشیدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). مرحوم دهخدا این مصدر را تعریب مصدر خراشیدن فارسی دانسته اند. || کسب برای عیال خود کردن و طلب رزق نمودن .(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ): خرش لعیاله . || چوب سرکج بشتر زدن و آنرا بسوی خود کشیدن (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس )، منه : خرش البعیر. || (ص ) مرد که خوابش نیاید. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).