خرقة
نویسه گردانی:
ḴRQ
خرقة. [ خ ِ ق َ ] (اِخ ) نام اسب اسودبن قرده و اسب معتب غنویست . (از منتهی الارب ).
واژه های همانند
۴۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۹ ثانیه
خرقة. [ خ َ ق َ ] (ع مص ) گذرانیدن تیر از شکار. || ریزه کاری کردن در انداختن تیر. || به آهستگی تیر انداختن .(از تاج العروس ) (از لسان العر...
خرقة. [ خ َ ق َ ] (ع اِمص ) گولی و نادانی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خرقة. [ خ َ رِ ق َ ] (ع ص ) مؤنث خَرِق . || زن خجل و شرمنده و هراسان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خرقة. [ خ ِ ق َ ](ع اِ) گله ٔ ملخ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). ج ، خِرَق . || جعبه ای که بطانه ٔ آن پوست...
خرقة. [ خ ِ ق َ ] (اِخ ) ابن شعاب . نام شاعری است که شعاب مادر وی و پدرش نُباته بوده است . (از منتهی الارب ).
خرقة. [ خ ِ ق َ ] (اِخ ) ابن نباته . رجوع به خرقةبن شعاب شود.
خرقه.(خِ قِ) [ ع . خرقة ] (اِ.) 1 - جامه ای که از تکه پارچه های گوناگون دوخته شود. 2 - جبة مخصوص درویشان . 3 - (کن .) جسد، تن . 4 - خال . ج . خَرَق . ...
خرقه گشتن . [ خ ِ ق َ / ق ِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) پاره گشتن . دریده شدن . چاک شدن : چون خرقه گشت بر کَتِف شب ردای قارشد غرق در غلاله ٔ زر ف...
خرقه باز. [خ ِ ق َ / ق ِ ] (نف مرکب ) صوفی که با خرقه بوجد و حال آید و بدست افشانی و پایکوبی مشغول شود : زند زردشت نغمه ساز بر اومغ چو پروانه ...
خرقه پوش . [ خ ِ ق َ / ق ِ ] (نف مرکب ) درویش . صوفی . آنکه خرقه پوشد : خرقه پوشی در کاروان حجاز همراه ما بود. (گلستان ).ای زاهد خرقه پوش تا ک...