خره

خره . [ خ َ رَ / رِ ] (اِ) پهلوی هم چیده شده . (از برهان قاطع) :
بار بزه بر تو از تو خره کرده ست (؟)
ای شده چوگانْت پشت در بزه و بار.

ناصرخسرو.

گرتو خری ترا ز خری هیچ نقص نیست
تا مر تراست سیم بخروار در خره .

کمال الدین اسماعیل .

بس که ببرّند سران سران
شد خره ٔ سر زسران سران .

امیرخسرو.

گرد خانه کتابهای سره
از خره همچو خشت کرده خره .

جامی .

- خره ٔ آجر ؛ آجرهایی که بردیف پهلوی هم چیده شده باشند. (ناظم الاطباء).
- خره ٔ خشت ؛ خشتهایی که بردیف پهلوی هم چیده شده باشند. (ناظم الاطباء).
- خره ٔ سنگ ؛ سنگهایی که بردیف پهلوی هم چیده شده باشند. (از ناظم الاطباء).
|| هجوم و ازدحام خلق که از جایی بدشواری گذرند. || لای آب و شراب و روغن و امثال آن . (از برهان قاطع). دُرد. || گل و لای چسبنده ٔ ته حوض وجوی . (از برهان قاطع). گل سیاه و تر. (صحاح الفرس ).لَجَن . (یادداشت بخط مؤلف ). لای . ثاط. لوش . حماء :
چون گسست آب بر بماند خره .

ابوالعباس .

گر تو بخواب و خور ندهی عمر همچو خر
بر جان خود وبال چو بر خر شود خره .

ناصرخسرو.

پل بود بر دو سوی آب سره
چون گذشتی از آن چه پل چه خره .

سنایی .

من سجده نکنم خلقی را که تو او را از گل خشک آفریده ای از خرهی سالخورده . (ابوالفتوح ج 3 ص 240). || خو که از بهر نگارگر و گلیگر زنند تا بر آن ایستاده کار کنند. خرک . داربست بنایان و نقاشان . (یادداشت بخط مؤلف ) :
من شدم بر خره بگردن خرد
خربختم شد و رسن را برد.

نظامی .

|| ثفل هر تخمی باشد که روغن آنرا کشیده باشند اعم از کنجد و غیر کنجد و مردم فقیر آنرا با خرما بکوبند و بخورند. آنچه از کنجد باشد خره ٔ کنجد گویند و بعربی کسب السمسم خوانند و آنچه از بیدانجیر بود خره ٔ بیدانجیر و بعربی کسب الخروع گویند. خَرّه . (از برهان قاطع) :
لوزینه همان دم که بپیچید سر ازما
ما در عوض او خره ٔ خرما بسرشتیم . ۞

بسحاق اطعمه .