خشک و تر

خشک و تر. [ خ ُ ک ُ ت َ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) نیک و بد. (شرفنامه ٔ منیری ). دو چیز ضد را گویند چون نیک و بد و قلیل و کثیر :
همتم از سر گیهان خورد آب
ننگ خشک و تر گیهان چه کنم .

خاقانی (از آنندراج ).

|| وسائل . زادراه :
ایمن بنشیند ز بیم رفتن
تا بر سفرش خشک و تر نباشد.

ناصرخسرو.

|| ماحضری . (شرفنامه ٔ منیری ) : انواع خوردنیها.
نه بسیارخواریم چون گاو و خر
نه لب نیز بربسته ازخشک و تر.

نظامی (اقبالنامه ص 230).

|| آب و خاک :
ترا معلوم گرداند از این دریای ظلمانی
که او این عالم سفلی چرا بر خشک و تر دارد.

ناصرخسرو.