خشنودی . [ خ ُ ] (حامص ) خرسندی . خوشحالی . رضا. رضامند. قبول خاطر جمعی . (ناظم الاطباء). رضوان . رضا. (از ربنجنی ). رضایت . مرضات . (یادداشت بخط مؤلف )
: هر آن کس که خشنودی شاه جست
زمین را بخون دلیران بشست
بیابد ز من خلعت شهریار
بود در جهان نام اویادگار.
فردوسی .
بجستیم خشنودی دادگر
ز بخشش بکوشش ندیدم گذر.
فردوسی .
نه چیز و نه دانش نه رای و هنر
نه دین ونه خشنودی دادگر.
فردوسی .
مباد کز پی خشنودی مهار رئیس
که پادشاه را در ملک دل بیازارم .
خاقانی .
او را بخشنودی و مدارا گسل کن . (اسکندرنامه نسخه ٔ سعید نفیسی ).
عمر بخشنودی دلها گذار
تا ز تو خشنود بود کردگار.
نظامی .
نپندارم این زشت نامی نکوست
بخشنودی دشمن آزار دوست .
سعدی (بوستان ).
|| مقابل خشمگینی . مقابل غضبناکی
: جز بخشنودی و خشم ایزد و پیغمبرش
من ندارم از کسی در دل نه خوف و نه رجا.
ناصرخسرو.
-
برای خشنودی خدا؛ طلباً لمرضات اﷲ. (یادداشت بخط مؤلف ).
-
خشنودی خدا؛ رضایت خدا
: و رضا و خشنودی خدای تعالی هم خواهم . (نوروزنامه ).