خضر. [ خ ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اخضر وخضراء . منه : هم خضر المناکب ؛ ایشان بسیار فراخ و خوشحالند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس )
: حاجت گفتار نیست چونکه شناسد خرد
سندس خضر از پلاس عبقری از گوردین .
خاقانی .
دامن مکش ز صحبت ایشان که در بهشت
دامن کشان سندس خضرند و عبقری .
سعدی .