خفاجه . [ خ َ ج َ ] (اِخ ) طایفه ای از عربان راه زن و قطاع الطریق . (از غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). در آنندراج آمده است که این طایفه از بنی عامرند
: از خفاجه بسر راه معونت یابند
وز غریبه بلب چاه مواسا بینند.
خاقانی .
با طبل و علم برنشست و بر جسر بغداد بگذشت و بر عرب خفاجه تاختن برد. (تاریخ رشیدی ).