خنده زنان . [ خ َ دَ
/ دِ زَ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال خندیدن . (یادداشت بخط مؤلف )
: جام ز عشق لبش خنده زنان شد چو گل
وز لب خندان او بلبله بگریست زار.
خاقانی .
خنده زنان چو زنگیان ابر ز روی اغبری .
خاقانی .
خنده زنان از کمرش لعل ناب .
نظامی .
تو خنده زنان چو شمع و خلقی
پروانه صفت در احتراقت .
سعدی .
گفتم آه از دل دیوانه ٔ حافظ بی تو
زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه ٔ کیست .
حافظ.
|| مسخره کنان . تمسخرکنان .