دشمن شکار. [ دُ م َ ش ِ ] (نف مرکب
/ص مرکب ) شکار کننده ٔ دشمن . که دشمن بدست کند. آنکه دشمنان را گرفتار می کند. (ناظم الاطباء)
: لشکر گزار باشد دشمن شکار باشد
دینار بخش باشد دینار بار باشد.
منوچهری .
|| (ن مف مرکب
/ ص مرکب ) که شکار دشمن شود. که در دست دشمن افتد.