دل سوخته

دل سوخته . [ دِ ل ِ ت َ / ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دل ستمدیده . دل غم دیده :
سوز دل یعقوب ستمدیده ز من پرس
اندوه دل سوخته دلسوخته داند.

سعدی .

نفس آن روز برآرم به خوشی از ته دل
که دل سوخته در بزم تو مجمر گردد.

سلمان (از آنندراج ).