دهل دریدن . [ دُ هَُ دَ دَ ] (مص مرکب ) منع کردن کسی را از نغمه و آواز. (غیاث )(از مجموعه ٔ مترادفات ). || کنایه از رسواکردن و افشای راز نمودن . (از آنندراج )
: صبا بلبلان را دریده دهل
ز نامحرمان روی پوشیده گل .
نظامی (از آنندراج ).
و رجوع به دهل دریده شود.