اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

راهنشین

نویسه گردانی: RʼHNŠYN
راهنشین . [ ن ِ ] (نف مرکب ) که در راه بنشیند. که بر سر راه بنشیند. || کنایه از گدا و مردم بی خانمان . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی متعلق بکتابخانه ٔ مؤلف ). کنایه از گدا و بی خانمان که بر سر راه نشسته گدایی کند. (از برهان ) (ارمغان آصفی ) (آنندراج ) (بهار عجم ) (از فرهنگ نظام ). چنانچه دریوز گدایی را گویند که از درها جوید، راه نشین گدایی را گویند که بر سر راهها بنشیند و سؤال کند. (رشیدی ). گدا که در معابر بنشیند سؤال را. (یادداشت مؤلف ). گدا. (ناظم الاطباء) :
دلخواه که هست ماه خرگاه نشین
خورشید بود بکوی او راه نشین
از دیده ٔ من برون نخواهد رفتن
کو شاه من است و چشم من راهنشین .

الهی همدانی (از نظام ).


|| خاک نشین و اهل خاک که کنایه از افتاده و متواضع باشد :
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
با من راه نشین ساغر مستانه زدند.

حافظ.


با من راه نشین خیز وسوی میکده آی
تا ببینی که در آن حلقه چه صاحب جاهم .

حافظ.


|| کنایه از مسافر و راهگذار. (بهار عجم ) (از آنندراج ) (ارمغان آصفی ). || غریب . (برهان ) (ناظم الاطباء)(از رشیدی ) (لغت محلی شوشتر). || قاصد. (برهان ) (لغت محلی شوشتر). قاصد و پیک . (ناظم الاطباء). || کنایه از طبیبی که بر سر راه نشیند و دارو فروشد. (رشیدی ) (ارمغان آصفی ) (بهار عجم ) (آنندراج ). طبیبی که بواقع طبیب نیست کلاشی و دکانداری را بر سر راه نشیند :
متاع من که خرد در دیار فضل و ادب
حکیم راه نشین را چه رفت در یونان .

سعدی .


طبیب راه نشین قدر عشق نشناسد
برو بدست کن ای مرده دل مسیح دمی .

حافظ.


|| کنایه از کسی که بسیار راه میرفته باشد. (برهان ) (لغت محلی شوشتر). || آشکار و هویدا. (ناظم الاطباء). || عاشق شیدا. (لغت محلی شوشتر). (در معنی اخیر جای دیگر دیده نشد).
واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۵ ثانیه
کور راه نشین . [ رِ ن ِ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کوری که بر راه نشیند. نابینایی که بر سر راه نشیند. کور درمانده : فلک کبود و زمین همچو کور ر...
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.