ربو

ربو. [ رَ ب َ ] (ع مص ) ربا. رباء. بربالیدن در میان قومی . (تاج المصادر بیهقی ) (دهار). فزون شدن و گوالیدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). افزون شدن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل ص 51) (تاج المصادر بیهقی ) (دهار). رجوع به رِبا و رِباء شود. || بالا گرفتن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل ص 51) (تاج المصادر بیهقی ). بالا شدن . (تاج المصادر بیهقی ). بر بالا شدن . (دهار). || منتفخ گردیدن از دویدن یا از ترس و وحشت و تاسه گرفتن . || ریختن آب بر سویق و بالیده گردیدن آن . (از آنندراج ) (از منتهی الارب ). || پرورش یافتن . (منتهی الارب ). و رجوع به ربا شود. || دما برافتادن . (تاج المصادر بیهقی ). || افزودن . (دهار).