رخنه فتادن . [ رَ ن َ
/ ن ِ ف ِ
/ ف ُ دَ ] (مص مرکب ) رخنه افتادن . شکاف پدید آمدن . سوراخ پیدا شدن
: چون رخنه فتد به بام خانه
بر ابر سیه نهد بهانه .
امیرخسرو دهلوی .
|| نااستواری و تزلزل پیدا آمدن . از حالت استواری بگردیدن
: چون ز دو مصراع کند ابروان
رخنه فتد در دل پیر وجوان .
جامی .
و رجوع به رخنه افتادن شود.