ردی . [ رِ ] (از ع ، اِ) ممال رِدا. (یادداشت مؤلف )
: به اسب و جامه ٔ نیکو چرا شدی مشغول
سخنْت نیکو باید نه طیلسان و ردی .
ناصرخسرو.
به بارگاهی کز فخر همتش جوید
ز ظل پرده ٔ او دوش آفتاب ردی .
ابوالفرج رونی .
محرمان چون ردی از صبح درآرند به کتف
کعبه را سبز لباسی فلک آسا بینند
صبح را در ردی ساده ٔ احرام کشند
تا فلک را سلب کعبه مهیا بینند.
خاقانی .
گفت دارم از درم نقره دویست
نک ببسته سخت بر گوشه ٔ ردیست .
مولوی .
و رجوع به ردا و رداء شود.