زبان دل

زبان دل . [ زَ ن ِ دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زبان معنی . زبان حال . زبان باطن . زبان سرّ :
که او ترجمان زبان دلست
جز از دو زبان چون بود ترجمان .

مسعودسعد.

میجهد شعله ٔ دیگر ز زبان دل من
تا تو را وهم نیاید که زبانیم همه .

مولوی .

|| کنایه از قلم و یا نوک قلم است :
زبان درست از گشاده دهن
کند هر چه خواهیم گفتن بیان .

مسعودسعد (دیوان ص 525).

که او ترجمان زبان دلست
جز از دو زبان چون بود ترجمان .

مسعودسعد.