زنده دل

زنده دل . [ زِ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) مقابل افسرده دل و مرده دل . (آنندراج ). شاد و مسرور. مقابل افسرده دل و مرده دل . (فرهنگ فارسی معین ) :
تنم را در قناعت زنده دل دار
مزاجم را به طاعت معتدل دار.

نظامی .

من بدو زنده دل چو شب به چراغ
او بمن شادمان چو سبزه ٔ باغ .

نظامی .

عاشقان زنده دل بنام تواند
تشنه ٔ جرعه ای ز جام تواند.

عطار.

زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد
عشق تو مرا زنده دل هر دو جهان کرد.

عطار.

ذرات را بوجد در آورد آفتاب
یک زنده دل تمام جهان را کفایت است .

صائب (از آنندراج ).

|| پیری که دارای هوا و هوس جوانان باشد. || صالح . متقی . (ناظم الاطباء) :
دعای زنده دلانت ۞ رفیق باد وقرین
خدای عالمیانت نصیر باد و پناه .

سعدی .

که پیش اهل دل آب حیات در ظلمات
دعای زنده دلانست ۞ در شب تاری .

سعدی .

دعای زنده دلانت ۞ بلا بگرداند
غم رعیت درویش بر دهد شادی .

سعدی .

|| روشن روان . روشن فکر. (فرهنگ فارسی معین ) :
تن زنده دل خفته در زیر گل
به از عالم زنده و مرده دل
دل زنده هرگز نگردد هلاک
تن زنده دل گر بمیرد چه باک .

سعدی (بوستان ).

|| عارف . عاشق . شیفته ٔ عشق :
ابنای روزگار به صحرا روند و باغ
صحرا و باغ زنده دلان کوی دلبر است .

سعدی .

به خاکپای تو سوگند و جان زنده دلان
که من به پای تو در مردن آرزومندم .

سعدی .

جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد
که جان زنده دلان سوخت در بیابانش .

حافظ.