زهک . [ زَ
/ زِ ]
۞ (اِ) شیر زنان و شیر حیوانات نوزاییده باشد و آن را آغوز و فله نیز گویند و عربان لِباء خوانند. (برهان ) (از انجمن آرا) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از جهانگیری ) (از فرهنگ فارسی معین ). از: «زه » + «ک »، پسوند نسبت
۞ . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). لباء. فله . ماک . آغوز. فرشه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)
: کشک دارو زهک
۞ زرداب لبن جغرات ماست
چربه شیر و زبده مسکه دوغ کردی بارخر.
بسحاق اطعمه (از جهانگیری ).