سحار. [ س َح ْ حا ] (ع ص ) ساحر. (اقرب الموارد). سحر کننده . (آنندراج ). جادو. ج ، سحارون . (مهذب الاسماء). افسونگر. جادوگر. شعبده باز. (ناظم الاطباء)
: یأتوک بکل سحار علیم . (قرآن
37/26).
بچشمش اندر گفتی کشیده بودستی
بسحر سرمه ٔ خوبی و نیکویی سحار.
فرخی .
چشم سعدی بخواب بیند خواب
که ببیند بچشم سحارت .
سعدی .
|| مجازاً، شیوا. نغز. که خواننده و شنونده را شیفته سازد: کلک سحار؛ قلم سحار. بیان سحار؛ گفتار شگفت انگیز.