سربلند. [ س َ ب ُ ل َ ] (ص مرکب ) سرفراز و عالی مرتبه . (آنندراج ). مفتخر. سرفراز. مباهی
: سربلندان چون به مخدومی رسند
خادمی را خاک پست خود کنند.
خاقانی .
سربلندیم هست و تاج و سریر
نبود هیچ سربلند حقیر.
نظامی .
گر به سمع تو دلپسندشود
چون سریر تو سربلند شود.
نظامی .
|| بلند. عالی
: ولی دارم اندیشه ای سربلند
که بر صید شیران گشایم کمند.
نظامی .