سغد
نویسه گردانی:
SḠD
سغد. [ س َ ] (ع اِ) باران نرم و جز بصورت مزدوج طریقه ٔ استعمال دیگری ندارد و گویند «اغضه اﷲ بسغدمغد» یعنی تر و تازه دارد او را خدای تعالی بباران نرم . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
سغد. [ س ُ ] (اِ) زمین نشیب که آب باران در آن جمع شود. (برهان ) (غیاث ).
سغد. [ س ُ ] (اِخ ) نام شهری است از ماوراءالنهر نزدیک سمرقند. گویند آب و هوای آن در نهایت لطافت باشد و آن بسغد سمرقند شهرت دارد.آن را بهشت ...
سقد. [ ] (ع مص ) مرتب کردن . (دزی ج 1 ص 660).
صغد. [ ص ُ ] (اِخ ) رجوع به سغد شود.