سمن سینه . [ س َ م َ ن َ
/ ن ِ ] (ص مرکب ) سمن بر. (ناظم الاطباء)
: او سمن سینه و نوشین لب و شیرین سخن است
مشتری عارض و خورشیدرخ و زهره لقاست .
فرخی .
چون سمن سینه زین سخن پرداخت
شه در آغوش خویش جایش ساخت .
نظامی .
زنان سمن سینه ٔ سیم ساق
بهر کار با او کنند اتفاق .
نظامی .