سوقة. [ ق َ ] (ع اِ) رعیت . || مردم فرومایه . واحد و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عوام الناس . (مفاتیح )
: محفل های سوقة و اوساط مردمان و موضعها می گشت . (کلیله و دمنه ).
همومها لاتنقضی ساعة
عن ملک فیها و عن سوقة.
(سندبادنامه ).
|| مردم بازاری . (زمخشری ).