سیه نامه . [ ی َه ْ م َ
/ م ِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم فاسق ، فاجر، گنهکار و بدکاره . (برهان ) (ناظم الاطباء) (از غیاث )
: مگر کین سیه نامه ٔ بی صفا
بدوزخ رود لعنت اندر قفا.
سعدی .
سیه نامه چندان تنعم براند
که در نامه جای نوشتن نماند.
سعدی .
سیه نامه تر زآن مخنث مخواه
که پیش از خطش روی گردد سیاه .
سعدی .
دلیری سیه نامه ٔ سخت دل
ز ناپاکی ابلیس از وی خجل .
سعدی .
|| (اِ مرکب ) نامه ٔ سیاه . (برهان ) (آنندراج ). رجوع به سیاه نامه شود.