شعر خواندن . [ ش ِ خوا
/ خا دَ ] (مص مرکب ) انشاد شعر. قرائت شعر. (یادداشت مؤلف ). انشاد. (منتهی الارب ) (دهار) (مصادر اللغة زوزنی ). استنشاد. (تاج المصادر بیهقی )
: شعرا پیش آمدند و شعر خواندند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص
276). شاعران شعر خواندند که عید فطر شعر نشنوده بودند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص
576).
ای آنکه جز از شعر و غزل هیچ نخوانی
هرگز نکنی سیر دل تنبل و ترفند.
کسائی .