شغاد.[ ش َ
/ ش ُ ] (اِخ ) نام برادر رستم . (ناظم الاطباء). نام برادر رستم زال بود که رستم را با رخش در چاه انداخت و خود هم به یک تبر رستم کشته شد. (برهان ) (از غیاث اللغات ) (از انجمن آرا) (آنندراج )
: بجز کام و آرام و خوبی مباد
ورا نام کردش سپهبد شغاد.
فردوسی .
نه رستم که پایان روزی بخورد
شغاد از نهادش برآورد گرد.
سعدی .