شغب ناک . [ ش َ غ َ ] (ص مرکب ) صاحب آوازه . (آنندراج ). خروشان . نالان . فریادکنان . (یادداشت مؤلف ). غرش کنان . با شور و غوغا
: تا روی به جنبش
۞ ننهد ابر شغب ناک
صافی نشود رهگذر سیل ز خاشاک .
منوچهری .
برآورد از جگر آهی شغب ناک
چو مصروعی ز پای افتاد بر خاک .
نظامی .
به خدمت بر زمین غلطید چون خاک
خروشی برکشید از دل شغب ناک .
نظامی .
زد نعره ای آنچنان شغب ناک
کاُفتاد هزاهزی در افلاک .
نظامی .
زآن جمله ٔ آهوان چالاک
بود آهوَکی عجب شغب ناک .
نظامی .
دریغا آنچنان سرو شغب ناک
ز باد مرگ چون افتاد بر خاک .
نظامی .
بحر شغب ناک چو گشت آشکار
بر صفت قطره نهان گم شدم .
عطار.