شنة
نویسه گردانی:
ŠN
شنة. [ ش َن ْ ن َ ] (اِخ ) لقب وهب بن خالد جاهلی و ذوالشنة وهب بن خالد است که رهزنی میکرد و با خود شَنّة (مشک کهنه ٔ دریده ) میداشت . (از منتهی الارب ).
واژه های همانند
۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
شنة. [ ش َن ْ ن َ ] (ع اِ) شَن ّ. مشک کهنه ٔ دریده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
شنه . [ ش َ ن َ / ن ِ / ش َن ْ ن َ / ن ِ ] (اِ) جمیع آوازها را گویند عموماً همچو صریر قلم و آواز نفیر و نای و سورنای ... (برهان ). هر آواز بلندی را...
شنه . [ ش َ ن َ / ن ِ ] (اِ) مخفف شانه . آلتی است که برزیگران برای باد دادن غله ٔ کوفته شده بکار برند تا غله از کاه جدا گردد.چارشاخ . (فرهنگ...
شنه . [ ش َ ن َ / ن ِ ] (اِ) نفرین و لعنت . (برهان ) (ناظم الاطباء). سنه . (فرهنگ فارسی معین ). اما کلمه در این معنی صورتی یا تصحیفی از «سنه ...
شنه . [ ش َ ن ِ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان خرم شهر. سکنه ٔ آن 800 تن . آب از رودخانه . محصول آن خرما و سبزیجات . (...
شنح . [ ش ُ ن ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شِناح . (منتهی الارب ). رجوع به شِناح شود.
ابن شنه . [ اِ ن ُ ش َن ْ ن َ ] (ع اِ مرکب ) خر. حمار. درازگوش .
حصار شنه . [ ح ِ ؟ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قنوات بخش حومه شهرستان قم . واقع در 25هزارگزی جنوب خاور قم و هشت هزارگزی شمال راه شوسه ٔ قم...