شوره بوم . [ رَ
/ رِ ] (اِ مرکب ) زمین شوره زار. زمین بی حاصل . (ناظم الاطباء). شوربوم . (فرهنگ فارسی معین )
: دریغ است با سفله گفتن علوم
۞ که ضایع شود تخم در شوره بوم .
سعدی .
- تخم در شوره بوم کاشتن ؛ کنایه از کار بیهوده و بی حاصل کردن
: نیکویی با بدان و بی ادبان
تخم در شوره بوم کاشتن است .
سعدی .