 
        
            شهاب الدین 
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ŠHAB ʼLDYN 
    
							
    
								
        شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی  ] (اِخ ) رجوع  به  احمدبن  رسلان  مقدسی  رملی  ملقب  به  شهاب الدین  شود.
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۱۶۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۳۴ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی  ] (اِخ ) عوفی  کنیه ٔ وی  را ابوالحسن  و نام  او را طلحه  یاد کرده  او را از مردم  مرو دانسته  و لطف  طبع و دیگر فضائل  وی...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شیخ  شهاب الدین . [ ش َ ش ِ بُدْ دی  ] (اِخ ) رجوع  به  سهروردی ، یحیی بن  حبش  شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  مصری . [ ش ِ بُدْ دی  ن ِ م ِ ] (اِخ ) معروف  به رجب  حنبلی . او راست : معجم الشیوخ . (از کشف الظنون ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  غوری . [ ش ِ بُدْ دی  ن ِ ] (اِخ ) رجوع  به  شهاب الدین  معزالدین  محمدبن  بهاءالدین  شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  محمود. [ ش ِ بُدْ دی  م َ ] (اِخ ) چهارمین  از اتابکان  آل بوری  دمشق  از 529 تا 533 هَ . ق . (یادداشت  مؤلف ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  مسعود. [ ش ِ بُدْ دی  م َ ] (اِخ ) حاجب  کبیر سلطان  تکش خان  بود. رجوع  به  حبیب السیر چ  تهران  ج  1 ص  434 شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  مسعود. [ ش ِ بُدْ دی  م َ ] (اِخ ) از ارکان  دربار سلطان شاه بن  ایل ارسلان  و حاجب  بزرگ  وی  بود. رجوع  به  حبیب السیر چ  تهران  ج  1 ص ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  حامدی . [ ش ِ بُدْ دی  ن ِ م ِ ] (اِخ ) وزیر سلیمان شاه بن  محمدبن  مسعودبن  ملکشاه . (حبیب السیر چ  تهران  ص  386).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  حناوی . [ ش ِ بُدْدی  ن ِ ح َن ْ نا ] (اِخ ) معروف  به  شیخ  امام  سخاوی . اوراست : المقدمة الحناویة، در نحو. (از کشف الظنون ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        شهاب الدین  غرناطی . [ ش ِ بُدْدی  ن ِ غ َ ] (اِخ ) وی  «سلاح المؤمن » تألیف  محمدبن  محمدبن  علی  همام  را مختصر کرده  است . (از کشف الظنون ).