شیوا
نویسه گردانی:
ŠYWʼ
شیوا. [ شی ] (اِخ ) سومین تشخص تثلیث هندی ، خدای مخرب . (فرهنگ فارسی معین ).
واژه های همانند
۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۵ ثانیه
شیوا. [ شی ] (ص ) فصیح . ظریف . بلیغ. (یادداشت مؤلف ) (مؤید الفضلاء)(فرهنگ جهانگیری ). فصیح و بلیغ. (ناظم الاطباء) (از برهان ) (از غیاث ) (از آ...
شیوا. [ شی ] (اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان لاهیجان . آب از نهر کیاجو از سفیدرود. سکنه ٔ آن 301 تن . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).
تخلص شاعر (مر حوم اکبر مدرس اول "شیوا" مترجم اشعار حافظ ،خیام ، با با طاهربصورت شعرترکی ،ایشان غزلسرا و روزنامه نگار هم بودند .
1 - شیوا ( برای سخن ) ؛ این واژه که همتای عربی آن بلیغ است (فصیح برای نوشته به کار می رود و در پارسی رسا گویند) در پهلوی شِپاک گفته می شده و به معنی پ...
همتای پارسی این واژه ی عربی در زبان پشتو این است: وَتون vatun. *** فانکو آدینات 09163657861
شیوع . [ ش ُ ] (ع مص ) شیع. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آشکار شدن . (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (غیاث ). آشکارا شدن خبر. (تاج المصادر بیهقی ...
شیوع . [ ش َ ] (ع اِ) فروزینه ٔ آتش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
شیوع . [ ش ُ ] (ع اِمص ، اِ) اشتهار و شهرت و پراش . || هر چیز که همه کس آنرا بدانند و در همه جا فاش باشد. (ناظم الاطباء).- شیوع به هم رسا...
شیوع یافتن . [ ش ُ ت َ ] (مص مرکب ) مشهور و متداول شدن . (فرهنگ فارسی معین ).