صاروخان . (اِخ ) یکی از سنجاقهای پنجگانه ای است که تشکیل ولایت آیدین دهد و قسمت شمال شرقی آن ولایت است و از شمال و مشرق به ولایت خداوندگار و از جنوب به سنجاق دنیزلی ، آیدین وازمیر و از سمت مغرب به سنجاق ازمیر محاط است و ساحل ندارد، بین
38 درجه و
2 دقیقه و
39 درجه و
2 دقیقه ٔ عرض شمالی و
24 درجه و
48 دقیقه و
26 درجه و
55 دقیقه ٔ طول شرقی امتداد یافته و مساحت سطح آن به
11815هزار گز مربّع بالغ است ، و از این مقدار
6011 گز کوهستان غیرمزروع ، و
3815 هزار گز مزروع و
1284 هزار گز چمنزار و
703 هزار گز جنگل است . اراضی آن مسطح نیست و کوه موسوم به «بوزطاغ » در حدود جنوبی دو کوه «اوزون یابله » و «دمیرچی طاغی » در حدود شمالی آن دیده میشود. دامنه های جبال شمالی آن بسمت جنوب امتداد دارد. نهر کدیز از خارج مرز سنجاق یعنی از سنجاق کوتاهیه از ولایت خداوندگار وارد این سنجاق میشود و آن را ازطرف مشرق بسوی مغرب میشکافد و همه ٔ آبها که از آن کوهها جاری است بدان متصل میشود، بدین طریق که از سمت راست نهرهای کونان و از سمت چپ رود آلاشهر بدان متصل میشود. وادیهای این انهار جلگه و ماهورهای پرطراوت و سبز و خرم دارد و شماره ٔ نفوس آن به
345749 تن بالغ است ، که
29146 تن آن مسلمان و ترک و
47533 تن رومی و
3882 تن ارمنی و
1839 نفر کلیمی و
935 اجنبی است .خاک این سرزمین حاصل خیز و محصولات آن گندم ، جو، ذرت ،ارزن ، پنبه ، کتان ، تنباکو، افیون ، انگور، خربزه است و میوه های گوناگون در آنجا فراوان به عمل می آید. خربزه های آن درخور توصیف است و دیر ماند. کوههای آن مخصوصاً جبال قسمت جنوبی از جنگل پوشیده است . حمام های طبی معدنی فراوان دارد که بیماران برای معالجه بدانجا روند. از بعض آثار و ویرانه های باستانی این ناحیه چنان معلوم میشود که این آبها از ازمنه ٔ بسیار قدیم مورد استفاده بوده . در این قطعه حیوانات اهلی فراوان است . مردم این سنجاق با زن و بچه به کارهای کشت و زرع مشغولند و استعداد صنعتی آنان هم نیک است . بهترین قالیچه های آناطولی در کوروز، قوله و دمیرچی بافته میشود و هرساله از آن بسیار عائد کشور میگردد. علاوه بر این منسوجات نخی یعنی الجه ، کرباس ، میشن و تیماج از محصولات این سنجاق است و چند دستگاه کارخانه مخصوص جدا کردن پنبه دانه ، تهیه ٔ روغن زیتون نیز در آن موجود است . تنها راه تجارتی این منطقه اسکله ٔ ازمیر میباشد. این سنجاق
11 قضا و
12 ناحیه و
966 قریه دارد. سنجاق صاروخان عبارت است از قسم اعظم شمالی خطه ٔ قدیم لیدیه و شهر قدیمی سارد که اکنون خرابه های آن در بین این قصبه و صالحلی هست . ساکنین آن سرزمین در قدیم الایام قومی از اقوام پلاسج بوده اند که از خطه ٔ قدیمه ٔ تراکیه یعنی از جهات ادرنه بدینجا مهاجرت کرده و رئیسی مئون نام داشته اند و لذا ایشان را مئونیان نامند و بنابر اساطیر یونان پس از انقضای فرمانروائی چند پادشاه از نسل مئون سلطنت و فرمانفرمائی به نسل قهرمان معروف یونان هرکول منتقل گردید. و چون نوبت سلطنت در سارد به قره سوس منسوب به همین نژاد رسید کوروش
۞ پادشاه ایران وی را مغلوب ولیدیه را به ممالک ایران ضمیمه کرد، سپس اسکندر بزرگ همین سرزمین را با دیگر ممالک ایران به تسخیر خود درآورد و پس از وی به دست سلوکیها افتاد و وقتی که آنطی خوس سوم از این طایفه در محاربه ٔ رومیان در مغنیسا مغلوب شد و صاروخان از چنگ سلوکیها بدر رفت آن را به دولت کوچک برغمه که متفق دولت روم بود دادند، طولی نکشید که تمامی دولت برغمه جزء دولت روم شد و این قطعه در موقع انقسام دولت روم بالطبع بایستی داخل قسمت امپراطوری شرق باشد. بسال
700 هَ . ق . علاءالدین ثالث از سلاطین سلجوقی این منطقه را فتح کرد و اداره ٔ آن را به صاروخان که یکی از امرای بزرگ سلجوقی بود واگذاشت و سپس این منطقه بنام وی مشهور شد. صاروخان در زمان سلطان اورخان و خداوندگار غازی به دولت عثمانی ملحق گشت و نام آن را تغییر ندادند، امیر تیمور پس از وقایع آنقره آن را ویران کرد، مدتی هم جنید ازمیری در صاروخان و جهات آیدین حکمرانی داشت ، سپس صاروخان به ممالک عثمانی ملحق گشت و گاهی مانند ایالت و زمانی مانند سنجاق اداره میشد. (قاموس الاعلام ترکی ).