صفنة
نویسه گردانی:
ṢFN
صفنة. [ ص َ ن َ ] (ع اِ) سفره . (منتهی الارب ). || ریه ٔ شتر که از دهان بیرون آرد. (منتهی الارب ). || رجوع به صفن شود. || توبره ٔ شبان و شتربان که زاد و ادوات خود در آن نهند. (منتهی الارب ). آوند که شبان طعام خود در آن نهد. (مهذب الاسماء). رجوع به صَفْن ، صَفَن و صُفْن شود.
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
صفنة. [ ص َ ن َ ] (اِخ ) موضعی است به مدینه . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ).
ثفنة. [ ث َ ف ِ ن َ ] (ع اِ) پینه ٔ زانو. || آنچه بر زمین رسد از تن شتر وقت نشستن ، چون زانو و سینه و دست . || زانو و مجتمع ران و ساق از مر...