صلاح الدین

صلاح الدین . [ ص َ حُدْ دی ] (اِخ ) صفدی خلیل بن ایبک بن عبداﷲ. وی ادیبی مورخ و دارای تصانیف سودمند و بسیار است . به سال 696 هَ . ق . در صفد از اعمال فلسطین تولد یافت و بدان جا منسوب است . در دمشق به تحصیل پرداخت ودر فن رسم ماهر گشت سپس به ادب و تراجم اعیان پرداخت و در صفد و مصر و حلب متولی دیوان انشاء گشت و در دمشق بوکالت بیت المال رسید و هم بدان جا به سال 764 هَ . ق . درگذشت . صلاح الدین را در حدود دویست تصنیف است از آن جمله : الوافی بالوفیات که کتابی بزرگ و در تراجم است . الشعور بالعور در تراجم عور و اخبار آن . نکت الهمیان در تراجم فضلای عمیان . الحان السواجع. رسائل وی بمعاصران خود. التذکرة که مجموعه ای بزرگ در شعر وادب و اخبار است . الغیث المسجم فی شرح لامیة العجم در دو مجلد. جنان الجناس در ادب . نصرة الثائر فی نقد المثل السائر. تشنیف السمع فی انسکاب الدمع. دمعةالباکی . اعیان العصر در تراجم . منشآت وی در یک جزء. دیوان الفصحاء که مجموعه ای است در ادب . تمام المتون فی شرح رسالة ابن زیدون و آن جز رساله ٔ تهکمیه است که ابن نباته آن را شرح کرده است . جلوةالمذاکرة در ادب . المجاراة و المجازاة. فض الختام فی التوریة و الاستخدام ، و رسائلی دیگر که از آن جمله است : الروض الناسم . الوصف و التشبیه . وصف الهلال . وصف الحریق . و رسائل دیگر و در شعر وی رقتی است . (الاعلام زرکلی ج 1 صص 296-297).